Als er één plaats in de wereld is waar prostitutie niet bestaat, dan is het niet India . Volgens sommige internationale organisaties verlenen ongeveer 20 miljoen vrouwen seksuele diensten in dit Aziatische land in ruil voor geld. Deze organisaties stellen ook dat 80% van deze vrouwen gedwongen prostituees zijn. Met andere woorden, ze zijn het slachtoffer van mensenhandel.
Voordat we het over prostitutie in India hebben en proberen er een schets van te maken, is het nodig om iets te verduidelijken dat altijd in gedachten moet worden gehouden: als we het over prostitutie in het algemeen hebben, komen er veel verschillende vormen van aan bod. Net zoals er luxeprostitutie wordt bedreven door plezierprofessionals die vergeleken kunnen worden met de escorts van onze cultuur en die hun seksuele diensten verlenen zowel in hun eigen appartementen als in exclusieve en luxueuze bordelen , zijn er prostituees die werken in omstandigheden van authentieke slavernij, in kamers die nauwelijks als zodanig te classificeren zijn en die meer een cel dan een kamer zijn.
Voordat we proberen te stoppen met het analyseren van enkele van de meest opvallende of unieke aspecten van prostitutie in het Aziatische land, willen we benadrukken dat de uitwisseling van seksuele diensten in ruil voor geld legaal is in India. Prostitutie is dan toegestaan.
Dat prostitutie legaal is in India, betekent niet dat het op papier op enigerlei wijze gepraktiseerd kan worden. Pimpen is bijvoorbeeld strafbaar. Zo ook het afremmen en/of stoppen van een auto op zoek naar prostituees. En ook tentoongesteld worden op een openbare plaats. Dat wil zeggen: vrouwen (het bestaan van mannelijke sekswerkers wordt niet erkend) mogen privé seks aanbieden in ruil voor geld, maar mogen dat niet in het openbaar doen omdat ze in dat geval beschuldigd kunnen worden van "openbare zeden".
De dubbelzinnigheid van deze wet stelt vrouwen bloot aan situaties van intimidatie, omkoping en geweld. In veel gevallen zijn het bovendien de leden van de politie zelf die misbruik maken van deze weerloze situatie.
De Indiase prostitutiewet bestraft ook het bezitten of exploiteren van een bordeel . Dit betekent natuurlijk niet dat er geen bordelen, bordelen of hoerenhuizen zijn. Bestaan. Natuurlijk bestaan ze. Zoals er pooiers en rode buurten zijn . We gaan dit allemaal bespreken in de volgende secties.
Rode wijken van India
Zoals er rode wijken zijn in grote wereldsteden als Amsterdam (DeWallen), Parijs (Pigalle), Tokyo (Kabukicho), Phuket (Patong) of Hamburg (Reeperbahn) in Thailand, zo zijn ze ook in grote Indiase steden.
Zo is Kamathipura de rosse buurt van Mumbai , Sonagachi die van Calcutta en Reshampura die van Gwalior. De rosse buurt van New Delhi zou ondertussen de Garstin Bastion Road (in de volksmond GB Road) zijn. Deze nieuwe rode buurten zouden de buurten vervangen die traditioneel bestonden in plaatsen als Saharanpur, Muzaffarpur, Vanarasi of Benares, Meerut of Azamgarh.
Sonagachi, beschouwd als de grootste rosse buurt in Azië, bevat enkele honderden bordelen met meerdere verdiepingen. Ten noorden van Calcutta werd daar de documentaire The Children of the Red Light District opgenomen. Deze documentaire won in 2005 de Oscar voor beste documentaire.
Bordelen zijn, zoals we hebben gezien bij wet verboden, gegroepeerd in bepaalde gebieden. De rapporten die zijn gemaakt over enkele van de eerder genoemde rode districten van India vertellen ons over sekswerkers die hun beroep uitoefenen in zeer precaire omstandigheden en die geïsoleerd van de rest van de samenleving in slavernij leven. Prostituees in de Indiase rosse buurten overlijden vaak voortijdig.
Het nieuws dat vanuit deze plaatsen naar het Westen komt, spreekt ook over meerdere situaties waarin sekswerkers gedwongen zijn hun baby's te verkopen en hoe mensenhandelmaffia misbruik hebben gemaakt van de ellende waarin ze in grote delen van het land leven. buurlanden zoals Nepal om veel minderjarigen seksueel uit te buiten.
Nadat we de gebieden van het land hebben gezien waar het grootste aantal bordelen is gegroepeerd, gaan we nu kijken hoe de bordelen van India eruitzien .
Bordelen in India
Pinjali is de naam die wordt gegeven aan de bordelen in de rosse buurt van Pune, gelegen in de stad Ahmednagar, een stad in het midden-westen van het land. Observeren hoe een van deze bordelen eruit ziet, helpt om een idee te krijgen van hoe de meeste bordelen in dit Aziatische land eruit zien.De pinjali (die maar één kamer hebben) hebben kleine meubels die bestaan uit een of meer bedden die eenvoudig van elkaar worden gescheiden door een soort gordijn. Dit gordijn vervult de functie van het creëren van een bepaald idee van intimiteit.
In de armere Pinjali worden de bedden vervangen door matten. De versieringen in de kamer? Wat water, wat bloemen en wierook. Ongetwijfeld een kleinigheidje om een ruimte te versieren die tegelijkertijd de werkplek en het huis is van de prostituees die er hun beroep uitoefenen en die dat gewoonlijk doen in opdracht van de gharwali of madame of, in voorkomend geval, van een of andere dalal of pooier. De gharwali beoefenen in veel gevallen ook prostitutie in de pinjali.
De gebouwen waarin prostitutie in het Aziatische land wordt beoefend, zijn meestal oude houten gebouwen met drie of vier verdiepingen. Daarin krijgen de kamers het uiterlijk van kooien. De meest ellendige bordelen hebben een soort cellen die tehkhanas worden genoemd . Deze bordelen in India worden vaak gedomineerd door mensensmokkelmaffia. In de tehkhana's sluiten de pooiers die voor deze maffia's werken vrouwen op en, in veel gevallen, minderjarigen die hen tot prostitutie dwingen. De kronieken over deze gebouwen spreken van kamers zonder ramen, labyrinten van gangen en werkelijk ellendige omgevingen.
De Anti-Trafficking in Persons Act van 2018, die in principe is aangenomen om de preventie, bescherming en rehabilitatie van sekswerkers te bevorderen en om slachtoffers van mensenhandel te beschermen, is sinds de inwerkingtreding bekritiseerd door vele voorvechters van mensenrechten. Volgens hen behandelt de wet de kwestie vanuit een uitsluitend crimineel perspectief, de slachtoffers buiten beschouwing gelaten. De strikte toepassing van de wet, zo stellen deze specialisten, benadeelt sekswerkers, die uiteindelijk in situaties van grotere kwetsbaarheid terechtkomen.
Devadasi: de heilige prostituees van India
Zoals we hebben gezien, is kinderprostitutie helaas te wijdverbreid in het Aziatische land. Dat is het ook geweest, historisch gezien. En het is dat deze realiteit in sommige gevallen een culturele en religieuze achtergrond heeft. Dit is vooral duidelijk in het geval van devadasi of heilige prostituees .
Wie zijn de devadasi? Pre-adolescente meisjes die families besluiten zich te wijden aan de dienst van de godin Yellama. Op 13-jarige leeftijd wordt een religieuze ritus gevierd die het huwelijk van de devadasi met de godheid symboliseert. Vanaf dat moment doet de devadasi afstand van het huwelijk met een sterveling en haar plicht zal zijn om de seksuele verlangens te bevredigen van al die mannen die haar diensten eisen.
Heilige prostitutie wordt sinds de 9e eeuw in India beoefend. Volgens de overtuigingen van de inboorlingen van de gebieden waar het nog steeds wordt beoefend, wordt de man die seksuele relaties heeft met een devadasi gezuiverd.
Deze praktijk is sinds 1988 verboden en bestaat nog steeds in sommige delen van het zuiden van het land. Het wordt niet langer in tempels beoefend, maar op andere plaatsen. Bovendien hebben pooiers en organisaties en netwerken van mensenhandel de gewoonte om devadasis te 'kopen' voor gebruik in hun bordelen.
Naast deze vorm van prostitutie die dicht bij slavernij ligt, moet worden opgemerkt dat toeristen tijdens veel reizen naar India een andere prostitutie ontdekken van meer elitaire aard en minder sociaal benadeeld. We hebben het over luxe escorts of prostituees die, zonder enige vorm van dwang en op een volledig vrije manier, besluiten zich in te zetten voor het verlenen van seksuele diensten in ruil voor geld.
De Indiase wetten inzake prostitutie staan echter niet toe dat sekswerkers reclame maken voor hun diensten via internet. Prostituees mogen daarom geen escortwebsites of online directory's hebben waar ze kunnen adverteren.
