Het debat is zeker zo oud als de handel. Wat moet er gebeuren met prostitutie in Spanje ? Moet je proberen het af te schaffen? Moet het worden gereguleerd? Moeten er wetten worden uitgevaardigd om prostitutiecliënten te vervolgen en te straffen? Moet er integendeel wetgeving worden bevorderd om het wettelijk kader te scheppen waarbinnen prostitutie op een vrije en gereguleerde manier kan worden uitgeoefend?
De antwoorden op deze vragen zijn zeer divers en elk land, van zijn instellingen, geeft zijn eigen. Ook op dit punt lijkt de Europese Unie een vruchtbare voedingsbodem voor verdeeldheid. Er zijn landen, zoals Frankrijk , die ervoor hebben gekozen om de abolitionistische route te volgen. Anderen, zoals Zwitserland of Duitsland , hebben prostitutie liever als een gewone baan beschouwd en hebben in hun regels en wetten vastgelegd hoe en waar deze kan worden uitgeoefend. Op de een en andere plaats worden de resultaten van de goedkeuring van de respectieve wetgeving geanalyseerd, en in geen daarvan lijkt het verwachte succes te zijn behaald.
En Spanje? Wat is de positie van Spanje? Wat is de weg die uw coalitieregering heeft gekozen om de prostitutieproblematiek aan te pakken? Ook op dit punt lijkt het schip van de coalitie tussen PSOE en United We Can te lekken. Enkele uitspraken van de eerste vicepresident van de regering Carmen Calvo zijn voldoende geweest om aan te tonen in hoeverre de ideologische standpunten van de twee leden van de coalitie van elkaar verschillen.
Enkele dagen nadat de minister van Gelijkheid, Irene Montero, sprak over een gezamenlijk plan met het ministerie van Arbeid om een "sociaal-arbeidsactie" tegen prostitutie te bevorderen, sprak vicepresident Calvo rechtstreeks over het bevorderen van een " nationale wetgeving tegen prostitutie en traktaties ".
De twee projecten bevinden zich vanzelfsprekend op de ideologische tegenpolen. We gaan dus terug naar het oude debat over afschaffing of regulering, maar dit keer binnen de overheid. Si Montero en United We Can pleiten voor regulering van prostitutie in Spanje; Calvo en de PSOE verdedigen de afschaffing ervan. En de twee standpunten worden volgens hem uitgedrukt vanuit een feministische wil.
Mensenhandel en prostitutie
Voor Carmen Calvo bestaat mensenhandel omdat prostitutie bestaat. Dat de wet seksuele uitbuiting bestraft zoals dat tegenwoordig in ons land gebeurt, is volgens de vicepresident niet voldoende om prostitutie te stoppen. Alleen het direct straffen van de klant, zegt Calvo, kan dienen om prostitutie in Spanje te beëindigen.
Het was in het kader van het forum 'Het Spanje dat we maken: vrij van mensenhandel en prostitutie', georganiseerd door de PSOE, waar vicepresident Calvo haar standpunt verdedigde om te voorkomen dat een vrouw met haar lichaam zou kunnen handelen. Ook op dat forum beschreef Calvo het socialistische project om prostitutie in Spanje af te schaffen als een 'landenstrijd'. Om in die strijd te winnen, zo benadrukte hij, zullen niet alleen de rest van de politieke krachten van de parlementaire boog moeten worden betrokken en gesteund, maar ook gemeenten en autonome gemeenschappen. Iets dat, zei hij, niet gemakkelijk zal zijn, vooral om twee redenen: de sociologische inplanting van het patriarchaat en, in de woorden van de vice-president, "dat recht dat een man voelt om toegang te krijgen tot het lichaam van een vrouw."
Calvo's positie en daarmee die van de PSOE kwamen frontaal in botsing met wat Irene Montero een paar dagen eerder had opgemerkt. En voor Montero blijkt de mogelijkheid om prostitutiecliënten te beboeten "niet de meest effectieve maatregel te zijn om seksuele uitbuiting te bestrijden". Voor haar daarentegen is de grote uitdaging bij het aanpakken van deze kwestie "om niet-dwingende pooierijen wettelijk vast te stellen" en om te komen tot een "alomvattende regulering van het fenomeen mensenhandel".
Voor de minister van United We Can zou er bij de behandeling van de kwestie van de regulering of afschaffing van prostitutie in Spanje maar één prioriteit moeten zijn: "de garantie en bescherming van de rechten van de vrouw."
Reacties op de mogelijkheid om prostitutie af te schaffen
Naar aanleiding van de uitspraken van vice-president Calvo in het eerder genoemde forum, heeft bijna geen enkele partij of vereniging die op het terrein met prostituees werkt, zijn mening gegeven. Alleen Ciudadanos, in de woorden van haar woordvoerder Melisa Rodríguez, heeft haar 'regulerende' houding en de toewijding van de training onder leiding van Inés Arrimadas herbevestigd om wetgeving te promoten die de regels vaststelt die prostitutie met garanties mogelijk maken en die te allen tijde respecteert wat elke persoon "besluit te doen" met zijn lichaam. De oranje partij lijkt daarmee ook de nadruk te leggen op het waarborgen en beschermen van de rechten van vrouwen die vrij en zonder dwang besluiten tot prostitutie.
De vraag die veel mensen stellen is: in hoeverre garandeert en beschermt de abolitionistische wetgeving deze rechten? Het antwoord op deze vraag kan ontstaan door te observeren wat er is gebeurd in landen waar besloten is een abolitionistisch beleid ten aanzien van prostitutie te bevorderen. Heeft de Franse abolitionistische wet bijvoorbeeld de prostitutie in het buurland doen verdwijnen? Deskundigen en verenigingen voor de verdediging van de rechten van sekswerkers wijzen erop dat dit niet het geval is. Dat de Franse wet op prostitutie, zo zeggen ze, alleen maar heeft gediend om de levensomstandigheden en de werkgelegenheidssituatie van Franse prostituees erger te maken.
In de bovengenoemde Franse zaak kan dus niet worden gezegd dat de afschaffing het einde van de prostitutie betekende. Het heeft in elk geval verondersteld dat prostituees slechter leven en dat ze hun beroep onder slechtere omstandigheden uitoefenen. Zijn er redenen om aan te nemen dat het in Spanje anders zou gebeuren als het abolitionistische pad werd gevolgd?
